Zalesione wzgórze nad basenem zwane było do 1816 roku Górą Szubieniczną (przez kilkaset lat istniała tu zapewne szubienica), potem Górą Mieszczańską, po II wojnie światowej Parkową lub Parkiem Piastów. W 1813 roku walczyły tu wojska francuskie z pruskimi. W 1838 roku wzniesiono na szczycie restaurację i fontannę, z których do dzisiaj dotrwała tylko obudowa tej ostatniej. W jej pobliżu rośnie ponad 200-letni dąb szypułkowy, zwany "Klakierem" o obwodzie 460 cm. Przy alejach parkowych rosną poza tym kasztanowce, buki, dęby czerwone, daglezje, topole włoskie, cisy, klony świerki. W głębi wzgórza, wśród zarośli stoi obelisk (bez orła i tablicy), wzniesiony ku czci mieszkańców miasta poległych podczas I wojny światowej. Gdzieniegdzie resztki ścieżki zdrowia, urządzonej w 1980 r. ("Złotoryja i okolice" Romana Gorzkowskiego i Krzysztofa Maciejaka)